نشست با خوشامدگویی علیرضا قلندری، گرداننده برنامه، آغاز شد و بهسرعت فضایی گفتوگومحور و پویا شکل گرفت.
در بخش نخست، کتاب «خاطرات یک آدمکش» معرفی شد و گفتوگو پیرامون آن از زوایای گوناگون پیش رفت. شرکتکنندگان به بررسی سبک نوشتاری نویسنده، شیوه روایت، تعلیقهای هوشمندانه، پیچیدگیهای داستانی و خشونت آشکار در لایههای مختلف روایت پرداختند. بحثها گاه از مرز تحلیل ادبی فراتر رفت و به حوزههای فلسفی و روانشناختی کشیده شد؛ از جمله تأمل بر مفهوم فراموشی و آلزایمر بهعنوان استعارهای از محو هویت، و نیز تأثیر خشونت خانگی و زخمهای دوران کودکی در شکلگیری رفتارهای جنایتکارانه.
در خلال گفتوگوها، شرکتکنندگان به بررسی پروندههای واقعی قاتلان زنجیرهای نیز پرداختند و به شباهت تکرارشوندهای اشاره کردند:
«تجربه خشونت در کودکی».
این بحث بستری برای طرح پرسشهای اخلاقی و وجودی فراهم آورد:
آیا یک قاتل میتواند وجدان داشته باشد؟
مرز میان خیر و شر تا کجاست؟
آیا بد و خوب مطلقی وجود دارد؟
و آیا انسان اساساً موجودی خاکستری است که در او همزمان استعداد جنایت و شفقت نهفته است؟
در ادامه، اقتباس سینمایی این رمان نیز مورد بررسی قرار گرفت.
گفتوگوها پیرامون شیوه اقتباس، فیلمنامه، بازی بازیگران، موسیقی متن و ایجاد تعلیق در لحظات کلیدی فیلم شکل گرفت.
مقایسهی فیلم و اثر ادبی، دیدگاهی میانرشتهای به بحث افزود و به درک عمیقتری از روح اثر کمک کرد.
در بخش دوم، و در قالب «خوانش آثار»، چند تن از اعضا شعرها، یادداشتها و نوشتههای شخصی خود را خواندند و در فضایی صمیمانه بازخوردهای سازنده دریافت کردند.
ویژگی برجستهی این نشست، همچون همیشه، چندصدایی بودن گفتوگوها و مشارکت فعال حاضران بود.
اما نکتهای ویژه نیز جلب توجه میکرد: و آن حضور پررنگتر بانوان در این نشست بود.
موضوعی که برای مجموعه اُدیسه پارسی دستاوردی ارزشمند و نشانهای از گسترش دامنهی مشارکت فرهنگی به شمار میآید.
نشست هشتم با ترکیب گفتوگوهای فلسفی و روانشناختی پیرامون رمان، تحلیل اقتباس سینمایی و خوانش آثار اعضا، تجربهای ژرف، چندلایه و اندیشمندانه برای شرکتکنندگان رقم زد.
2 دیدگاه