نبی قانع زاده

در حول و حوش ماه محرم چند مسئله قابل توجه اتفاق افتاده است:

1. **افزایش حساسیت و مخالفت نسبت به شعایر عزاداری ماه محرم**: حساسیت این گروه نسبت به شعایر و عزاداری ماه محرم بیشتر از سال‌های قبل شده است. این حساسیت براساس درک و فهمشان از باورهایشان است. سه نفر از شخصیت‌های برجسته این گروه، به طور واضح و ضمنی علیه شیعیان موضع گرفته‌اند:

– عبدالحکیم شرعی، قاضی القضات

– ندا محمد ندیم، وزیر تحصیلات عالی

– نوراحمد اسلام‌جار، والی هرات

به عنوان نمونه، نور احمد اسلام‌ جار والی هرات در کتاب خود، شیعیان را “کافر” خوانده است. این موضع‌ گیری‌ها نشان می‌دهد که آن‌ها با اصل عزاداری مشکل دارند. اگرچه شیوه ‌عزاداری‌ها چه در داخل و چه هم در خارج قابل نقد و بررسی است، اما بحث اصلی این است که گروه حاکم هدفشان این است که ساکنان این جغرافیا باید مثل آن‌ها فکر کنند و مطیع آنها باشند. در غیر این صورت، یاغی و باغی خوانده خواهند شد و تکلیف یاغی و باغی واضح و روشن است.

2. **بی‌احترامی به نمادها و تمثال‌های دو شخصیت قابل احترام**: حاکمان فعلی به نمادها و تمثال‌های شاه امان‌الله و شهید مزاری بی‌احترامی و اهانت کردند.
3. **توهین به زنان معترض**: مولوی یحیی عنابی در قبال افشاگری‌های زرمینه پریانی، لیلما دولت ‌زی، رئیسه یزدان پرست و…… که گفته بودند در زندان طالبان شکنجه و حتی نیمه برهنه شده‌اند، این مولوی زنان معترض را “روسپی” خوانده و گفته که باید آن‌ها را در میدان کابل برهنه و در پشت داتسن بسته می کرد و در سرک ها می کشید، تا عبرتی برای دیگر زنان آزادی‌ خواه باشد.

این مثال‌ها نشان می‌دهد که:

1. آن‌ها مخالف آزادی‌های مذهبی شهروندان این جغرافیا هستند. به قول تئوریسین‌های این گروه، به جز مذهب حنفی، دیگر مذاهب آزادی نخواهند داشت.
2. به شخصیت‌های ملی و قابل احترام جامعه باور ندارند. از زمان به قدرت رسیدن این گروه، تا به حال به شخصیت‌های قابل احترام در بین اقوام حرمت‌ شکنی شده است.
3. به کرامت انسانی زنان بی‌ حرمتی شده است. وضعیت زندان‌های زنان همان ‌گونه است که مطرح و افشا شده است، تحصیل و کار زنان نیز مشخص است.

بنابراین، ماهیت آن‌ها همین است!

آیا این طرز تفکر قابل تغییر است؟