نبی قانع زاده

روز ۲۱ فیبوری از طرف یونسکو به نام روز جهانی زبان مادری نامگذاری شده‌است. و این نامگذاری در کنفرانس یونسکو در سال ۱۹۹۹ به منظور کمک به تنوع زبانی و فرهنگی انجام شده‌است. مجمع عمومی سازمان ملل نیز به خاطر اهمیت این موضوع، سال ۲۰۰۸ را به نام روز جهانی زبان‌ها اعلام کرد.

بحث زبان مادری در دو محدوه قابل بحث است:

1. در کشورها با شهروندان بومی

2. در کشورهای مهاجر پذیر با شهروندان غیر بومی

در اکثر کشورهای که تنوع زبانی وجود دارد، حاکمان مستبد و اربابان قدرت، زبان های مورد نظر خورا ترجیح داده و با زبان های دیگر، اغلبا با دید سیاسی و استبدای برخورد می نمایند.

اما درکشورهای مهاجر پذیر دو دیدگاه وجود دارد:

الف: مهاجر جذب جامعه گردد. ب:مهاجربا حفظ هویت و زبان خود به عنوان یک شهروند، مانند سایر شهروندان، با امتیاز مساوی زندگی نمایند که در شمال اروپا به وِیژه کشورهای سویدن و فنلند باصرف بودجه هنگفت دراین زمینه، با همین منطق برخورد می گردد.

اکنون که میلیون ها مهاجر در کشورهای مهاجرپذیر غربی زندگی می کنند وتعدادی زیادی خانواده ها دغدغه حفظ زبان مادری اطفال خودرا دارند و تلاش می کنند که با اطفال خود کمک نمایند تا از این امر مهم عقب نمانند. و درعین حال نگران این هم هستند که یاد گیری زبان مادری درفراگیری زبان دوم که زبان رسمی آن کشورها است، تاثیر منفی نگذارد که خوشبختانه در دهه های اخیر تحقیقات فراوانی شده است که یادگیری زبان مادری برای بهتریاد گرفتن زبان دوم کمک می کند و در عین حال نسل های آینده مهاجر با آشنابودن با فرهنگ خود و یاد داشتن زبان مادری دچار بحران هویت نخواهد شد.

جوامع مهاجراین تحقیقات را که زبان مادری مهم است جدی بگیرند و دقت نمایند که برهمین مبنا است که کارشناسان و پژوهشگران زیادی در کشورهای شمال اروپا به این نتیجه رسیده اند که آموزش زبان مادری مهاجر را در سیستم تحصیلی شان وهفته دوساعت درسی را به آن اختصاص داده اند.

در اخیر شایسه خواهد بود تا تلاش گردد که آگاهانه برای رشد نسل های آینده مهاجرگام های برداشته شود، تا جامعه مهاجر سربلند و مفید برای خود، مردم و جامعه شان باشند.